पियर ३९

या रविवारी आम्ही पियर ३९ या ठिकाणी गेलो होतो. हे शिप यार्ड आहे. त्यातल्या ३९व्या गेटकडे वेगवेगळी दुकानं , गमतीचे खेळ जादूचे प्रयोग असले प्रकार असल्याने आम्ही तिकडे गेलो. अर्थातच रविवार असल्याने पार्किंगला जागा मिळवण्यासाठी कसरत करावी लागलीच. हल्ली कोणत्याही पर्यटनस्थळाकडे असतात तशी दुकानं, ( शिंपल्यांच्या वस्तू वगैरे विकणारी, शो पिसेसची) होती. एक नुसतं मोज्यांचं एक नुसतं टोप्यांचं. माशांचे प्रकार खिलवणारी.एका दुकानात शंख शिंपल्यापासून केलेल्या वस्तू होत्या. त्यात एकावर एक अशी मोठ्यापासून लहान अशी दहा कासवं ठेवलेली होती, शंखाची. आपण पेपरवेट म्हणून ठेवतो तसे शंख एका बाजूला कापून तिथे स्प्रिंग बसवलेली होती. तिला कवडी लावून त्यावर मणी चिकटवून डोळे केले होते. आणि मोठ्या कासवावर छोटं कासव बसवलं होतं. जरा हात लावला की कासवं मान हलवायला लागायची. मोहमयी वस्तू होत्या, पण आमचा ५०चा पाढा चांगलाच पाठ असल्याने नयनसुख की काय म्हणतात ते भरपूर घेतलं.असो. एक मोत्यांचं दुकान होतं. तिथे शिंपले ठेवलेले होते( पाण्यात, एका भांड्यात). आपण चिमट्याने त्यातला एक शिंपला उचलायचाआणि वेगळ्या डिशमध्ये ठेवायचा. मग ज्याने उचलला त्याने शिंपला ठेवलेल्या डिशला हात लावायचा आणि अलोऊऊऊऊऊऊऊओहा( Aloha) असं म्हणायचं. आपल्याबरोबर तिथले लोकही म्हणतात आणि एक बाई घंटा बडवते. मग अगदी श्टाईलमध्ये ती बाई शिंपला सुरीने कापते. शिंपला उघडल्यावर आत मोती सापडला तर तो आपला. ( अर्थात pearl farming असल्याने तो सापडतोच.)मला गुलाबी छटा असलेला मिळाला आणि स्वानंदीला क्रीम कलरचा. दोन सारखे हवे असतील तर बदलून मिळतात, पण मग त्यांच्याकडच्या दागिन्यात तो बसवून घेतला तरच. अशी ती मीठी छुरी असते. पण ते ड्राम्यॅटायझेशन इतकं भारी असतं की आपण क्षणभर हवाई बेटावर जातो आणि पैसे वसूल होतात.
तिथून पुढचा गाळा मिठाचा. दिवाळीच्या रंगीत रांगोळ्यांचे ढीग ठेवल्यासारखे मिठाचे ढीग होते आणि ते वेगवेगळ्या सुगंधाचे होते ( असं त्यावरच्या पेट्यांवर लिहिलेलं होतं) हे Hand made मीठ होतं आणि ते पाण्यात टाकून ( म्हणजे टबमध्ये , बादलीत) टाकून अंगावर घेतल्यास अंग दुखत असल्यास बरं वाटतं.अंग हलकं होतं असं मला सांगितलं गेलं.. मला सगळ्याला उदबत्तीच्या दुकानात गेल्यावर एक उग्र वास येतो तसा येत होता. मग आम्ही तिथून एक बाटली विकत घेतली आणि अपल्याला हव्या त्या रंगाचं मीठ त्यात भरलं. त्या माणसाने बूच लावून " कसं गंडिवलं " असं मनातल्या मनात म्हणत बाटली दिली. पण अशा ठिकाणी आपण गंडण्याची मजा लुटायला तर जात असतो.
सगळी दुकानं पालथी घालत आम्ही टोकाला पोचलो. तिथून समुद्र पाऊलभर अंतरावर होता. अथांग पसरलेला समुद्र, त्यावरून जाणा-या बोटी, फ़ेरी बोट्स मधूनच डोकं वर काढून सुळकांडी मारणारे सी लायन्स, तरंगणारी छोटी बदकं, आकाशातून पंख पसरून उडत असतानाच पाण्यात सूर मारणारे पक्षी आणि आजूबाजूला असणारी गर्दी. अशा ठिकाणी आपल्याला समुद्र जिवलगासारखा भेटत नाही. लग्नसमारंभात भेटलेल्या बालमैत्रिणीसारखा वाटतो . भेट तर होते पण पोटभर गप्पा होत नाहीत.
याठिकाणी सी लायन्सच्या झुंडी बघायला मिळाल्या.तिथे सी लायन्सचं अभयारण्य आहे. म्हणजे त्यांच्याबद्दल माहिती दिली जाते.त्यांचं संवर्धन केलं जाते. कदाचित एक एकटे भेटले असते तर मजा वाटते पण ते समुद्रात स्टॅंडवर पसरलेले मासाचे लडदू आणि त्यांचा तो आवाज, वास. ५ मिनिटातच तिथून निघाले मी.
एवढं सगळं होईतो ५ वाजून अंधार पडला होता. समुद्रकिनारी येऊन परमेश्वराच्या आद्य अवताराला भेटल्याशिवाय निघणं शक्यच नव्हतं. तिथे एक हॉटेल होतं. त्याचं नाव बुब्बा गम्प्स. Forest Gump नावाच्या सिनेमावरून प्रेरणा घेऊन Bubba Gump shrimps नावाची हॉटेल्सची चेन अमेरिकेत प्रसिध्द आहे. आम्ही गेलेल्या हॉटेलमध्ये त्या सिनेमासारखंच वातावरण निर्माण केलेलं होतं. Tom Hanks या सिनेमाचा हिरो आहे .त्याचं सिनेमातलं नाव Forest Gump. तो डोक्याने अधू असतो आणि ज्या गोष्टी करतो त्यात प्रथम स्थानावर असतो. मी हा सिनेमा निकेतबरोबर टी.व्ही वर पुण्यात बघितला होता, खूप वर्षांपूर्वी. माझ्या मते या सिनेमात त्यांनी कमर्शियल सिनेमाच्या हिरोची खिल्ली उडवली आहे. त्या सिनेमातले प्रसंग, वाक्य हॉटेलात लावलेले आहेत. टेबलावर त्या सिनेमात वापरलेल्या वस्तूंसारख्या वस्तू ठेवलेल्या आहेत. आमच्या टेबलावर टेबल टेनिसच्या रॅकेटस साखळीने बांधून ठेवलेल्या होत्याआणि त्यावर ड्रिंक्सचं मेन्यु कार्ड होतं. त्या सिनेमात हिरो टे. टे. खेळतो. आम्ही आत गेल्यावर रिसेप्शनिस्टने निकेतला एका रिकाम्या टेबलाकडे बोट दाखवून साम्गितलं, "Run Forest to that point".सिनेमातला फ़ॉरेस्ट हा नायक पळण्याच्या शर्यतीत पळतही असतो आणि पहिला येतो. आमची वेट्रेस मागवलेले खाद्यपदार्थ ( म्हणजे वेगवेगळ्या प्रकाराने तळलेली कोलंबी) येईपर्यंत निकेतशी त्या सिनेमातल्या माहितीवरून क्विझ खेळत होती. अगदी हसतमुख होती. कुठे वेटर्स आलेल्यांशी चेष्टामस्करी करत होते. कुठे वाढदिवस असलेल्या मुलीसाठी गाणी म्हणत होते. एकंदर तिथे बहुतेक तरुण मंडळी होती आणि मस्त गप्पा गोष्टी करत होती. मस्त महोल तयार झाला होता. सगळं हॉटेल लाकडी , वेगवेगळ्या, पातळ्यांवर टेबल्स मांडलेली होती. काचेच्या खिडक्या त्यातून दिसणारा समुद्र, आणि लांबवर गेलेली ब्रिजवरची दिव्यांची माळ आणि चमचमणारे सॅनफ़्रॅन्सिस्कोचे दिवे. आणखी एक तरल संध्याकाळ. लक्षात रहावी अशी!