आज धनत्रयोदशी साल २०१४ . सन १९४९ ते १९५५च्या धनत्रयोदशा (?) काही मला आठवत नाहीत. कारण तेव्हा माझं वय ५च्या आत होतं.पण नंतर मात्र आठवतात ते वेगवेगळे वास. गोड, तिखट, भाजलेले तळलेले. ते कसे निर्माण होतात त्याच्याशी माझ्या बाल मनाला काहीच देणं घेणं नसायचं कारण त्यापेक्षाही महत्त्वाची कामं असायची. ती म्हणजे जवळच्या ग्राउडमधून उलथन्याने खणून खणून अंगणासाठी माती आणायची ती थोपटून थोपटून गुळगुळीत करायची आणि मग त्यावर सुरेख रांगोळी काढायची. प्रत्यक्षात मात्र यातलं प्रत्येक काम मी भावाकडून करून घेत असे. वडलांना नाव सांगेन असा दम देऊन ज्याची मला आता फारच लाज वाटते. पण आता माझ्या ६६व्या आणि त्याच्या ७४व्या वर्षी त्याचा काय उपयोग? पण अशा डयांबीसपणाची मला ६व्या दिवाळीतच चांगलीच शिक्षा मिळाली होती. म्हणजे झालं काय की क्वचितच दिसणारं मुंगुस रस्त्यावरून जात होतं आणि ते बघायला बापुंनी मला वरच्या माडीवरून हाक मारली. उरलेली रांगोळी पूर्ण करायचा हुकुम सोडून मी जिन्याकडे धावले आणि पायरीवरून पाय घसरला आणि अशी आपटले की दात ओठात घुसला आणि त्याची खूण अजून माझ्या ओठावर आहे.अर्थात याचा भावाने फायदा असा घेतला कि तुला ही बाप्पाने शिक्षा दिलेली आहे आणि हे असंच चालू ठेवलास तर बघ पुढे काय काय होईल ते असं सांगून त्याने वेठबिगारीतून कायमची मान सोडवून घेतली आणि तो केवळ अपघात होता हे मला पटेपर्यंत तो कॉलेजात गेला होता. असो.पण हे आठवायचं कारण म्हणजे मी आज ५० ,५५ वर्षानंतर दारात रांगोळी काढली.
आज धनत्रयोदशी , साल २०१४. आकाशदिव्या तले दिवे, , दिव्यांच्या माला ,चमचमणा-या, डोळे मिचकावून गुंगी आणणा-या माला सगळ्या घरांवर लटकलयात अगदी माझ्यासुध्दा .
दूर क्षितिजावर एकच दिवा नव्हे पणती मिणमिणतेय. आकाशदिव्यामधली, तुळशीच्या रोपाजवळची, घराच्या पाय-यावरची..पणतीतल्या तेलाच्या साथीने मंद तेवणा-या त्या ज्योतीभोवतीच गूढ तरल वातावरण नजरबंदी करत असत आणि आत आत कुठतरी शांत गारवा झिरपत असतो. राग येतोय त्या विजेच्या माळाचा? अजिबात नाही. त्रास होतोय फटाक्यांच्या लडीचा ? कधी कधी. मग आज मन हुरहुरताय का? अंगणात सारवलेल्या शेणाचा वास का येतोय /? पहाटेच्या वेळी आपल्या वाट्याचे लवंगी फटाके उडवणं-या मित्र मैत्रिणीचे उजळलेले चेहरे का तरळताहेत डोळ्यासमोर? कोण सांगू शकेल कारण ?
कदाचित दिव्यांच्या लखलखाटात आपल्या तळहाताएवढया यंत्रावर लिहिणा-या ब्लोगरला सांगता येईल.
कारण कदाचित त्याच्याही ब्लोगची सुरवात अशीच असेल, "आज धनात्रायोदिशी साल २११४...'
.
आज धनत्रयोदशी , साल २०१४. आकाशदिव्या तले दिवे, , दिव्यांच्या माला ,चमचमणा-या, डोळे मिचकावून गुंगी आणणा-या माला सगळ्या घरांवर लटकलयात अगदी माझ्यासुध्दा .
दूर क्षितिजावर एकच दिवा नव्हे पणती मिणमिणतेय. आकाशदिव्यामधली, तुळशीच्या रोपाजवळची, घराच्या पाय-यावरची..पणतीतल्या तेलाच्या साथीने मंद तेवणा-या त्या ज्योतीभोवतीच गूढ तरल वातावरण नजरबंदी करत असत आणि आत आत कुठतरी शांत गारवा झिरपत असतो. राग येतोय त्या विजेच्या माळाचा? अजिबात नाही. त्रास होतोय फटाक्यांच्या लडीचा ? कधी कधी. मग आज मन हुरहुरताय का? अंगणात सारवलेल्या शेणाचा वास का येतोय /? पहाटेच्या वेळी आपल्या वाट्याचे लवंगी फटाके उडवणं-या मित्र मैत्रिणीचे उजळलेले चेहरे का तरळताहेत डोळ्यासमोर? कोण सांगू शकेल कारण ?
कदाचित दिव्यांच्या लखलखाटात आपल्या तळहाताएवढया यंत्रावर लिहिणा-या ब्लोगरला सांगता येईल.
कारण कदाचित त्याच्याही ब्लोगची सुरवात अशीच असेल, "आज धनात्रायोदिशी साल २११४...'
.
1 comment:
राधिकामावशी, खूप छान लिहिलं आहे. बरेच दिवसांनी तुमच्या ब्लॉगवर नवीन लेखन दिसलं. मस्त वाटलं. ब्लॉग वाढदिवस आणि दिवाळी अशा एकत्र शुभेच्छा :)
Post a Comment